Boeken introductie verhaal

Terug

Auteursblog: www.heddalanooij.auteursblog.nl
Via deze link kun je ook meelezen wat ik in mijn auteursblog schrijf.
In 2004 heb ik mezelf doormiddel van een Dummie-boek html geleerd,
dat is de taal waarin website worden geschreven. Tegenwoordig zijn er heel veel website die met
Wordpress worden gemaakt. Maar ik houd niet zo van voorgedrukte website's, zoals ik dat noem.
Het ontneemt me een stuk vrijheid in wat ik erin wil leggen.
Het zal wel de zelfde drijfveer zijn als mijn opa had. Alles zelf willen uitdokteren.
Met dat Dummie-boek ben ik toen een website begonnen als eerbetoon
aan mijn grootvader, Pottenbakker Chris Lanooy.
Nu is die site uitgegroeid tot het "3 Luik Lanooy",
waarin mijn moeder en ikzelf ook een plaats hebben gekregen.
Die is hier te bekijken?

De tekeningen en schilderijen vind je achter het schilderij met de bloem.
Ook de schilderijen van de beide boekenomslagen zijn daar te vinden.

In februari 2010 kwam ik op een rare manier ten val waardoor ik aardig in de kreukels zat
en behoorlijk beperkt werd. Dat had me heel makkelijk depressief kunnen maken,
maar ik ben de strijd aangegaan tegen stress, depressiviteit, verlies en verveling.
Door mezelf voor te houden, "dat die val mijn levenslust er niet onder zou krijgen en ik zou blijven lachen"
en dat is nog steeds gelukt.
Ondanks de dingen die ik niet meer kan en de buitenlandse vrienden,
waar ik nooit meer heen kan,
ben ik toch een gelukkig mens. De mensen die mij nu kennen, zullen dat beamen.
Daarnaast ben ik altijd bezig met het ontwerpen van borduur- en quiltpatronen,
tekenen of schilderen.
En nu kan ik sinds 2019 ook schrijven aan mijn lijstje van creatieve uitingen toevoegen.

Nee, niet over mijn opa, Chris Lanooy. Dat heb ik in www.lanooij.com al gedaan.
De teksten voor die website waren niet zo moeilijk.
Dat waren allemaal dingen die ik al zo vaak had horen vertellen.
Maar een boek? Iets wat zomaar uit je brein op komt borrelen
en dan ook nog een samenhangend verhaal wordt?

Hoe is dat zo gekomen?

Ik maakte deel uit van een schrijversgroepje.
In eerste instantie deed ik mee, omdat er toen nog niet z'n grote animo voor was
en ik het sneu vond voor degene die hiermee was begonnen.
Maar langzaamaan kwamen er meer bij. "Gezellig schrijven" heette het groepje.

De zomervakantie kwam eraan en degene die ons in het schrijven voorging,
kwam met het idee om een estafette verhaal met ons te schrijven per e-mail. Er deden er 6 mee.
Zij begon met een paar regels en de eerstvolgende haakte daarop in en zo verder.
Ik was de derde op rij. Toen het bij mij binnenkwam keek ik ernaar en dacht: "Kan ik dat wel?"
Ja, als je het niet probeert, zul je het nooit weten! Dus ik begon
en stuurde mijn vol geschreven pagina door naar de volgende op de lijst.
Ondertussen had ik wel begrepen dat ik dit wel heel leuk vond.
Toen ben ik ernaast voor mezelf een ander verhaal begonnen, omdat ik wilde weten hoever ik alleen zou komen.
Het stopte niet meer. Het leek net of het verhaal in mijn hoofd al geschreven was
en alleen nog maar opgeschreven hoefde te worden. Het werd een verhaal van meer dan 300 blz.
Zo, ik had aan mezelf bewezen dat ik het kon.
Maar ja, om dit nou zo weer in de prullenbak te kieperen, dat ging me toch echt iets te ver.
Ik liet het aan mijn man lezen, en tot mijn stomme verbazing zegt hij:
"Je zou het eens op moeten sturen naar een uitgever. Kijken wat zij ervan zeggen."
Ik op internet op zoek naar zoiets. Ik zag er verschillende,
maar vertrouwde bij nader inzien niet iedereen. Als jij eerst jou verhaal moet opsturen,
een contract tekenen en zij gaan het dan pas corrigeren en redigeren,
dan is het niet meer jouw verhaal. Dus die werd het niet.
Toen stuitte ik op Boekscout. Ook in eigen beheer uit te geven. Ja allemaal leuk en aardig,
maar ik wist niet eens hoe je een boek schrijft volgens de regels.
Tenslotte had ik nog nooit zoiets gedaan.
Hoezo interpuncties, aanhalingstekens en nog meer van dat soort tekens?
Eerst het script maar eens opsturen en kijken hoe zij erover zouden oordelen.
Ik kan het wel een leuk verhaal vinden, maar daarom hoeft een ander het nog niet te waarderen.

De beoordeling was boven verwachting. Maar… ze hadden er wel een probleem mee.
Het was te lang… kon ik er niet een dubbel roman van maken? Zo dat waren verrassingen!
Ik was er zelf echt niet zo zeker van. Maar toen is wel het wiel gaan draaien.
Nu, zijn die 300 pagina's omgezet in 2 boeken, samen goed voor 262 en 323 pagina's.
Deel 1: "Onbaatzuchtige Liefde" kwam op 22 januari 2021 uit.                          
Deel 2: "Hoe een balletje rollen kan" kwam op 23 juni 2022 van de band gerold.
Over de titel van boek 1 waren ze niet zo te spreken. "Onbaatzuchtige Liefde" was te algemeen, niet sterk genoeg.
Maar het is niet zomaar een liefdesroman, maar één met een hedendaags probleem.
Waarin het nou juist gaat over die onbaatzuchtig liefde aan de hoofdpersoon gegeven,
die als een gewonde vogel in hun midden is beland.
Onbaatzuchtige Liefde, is gegeven liefde zonder er ooit iets voor terug te verwachten!
Het boek handelt over moeilijke dingen in het leven zoals: mishandeling en huiselijk geweld,
wat er is in vele verschillende vormen.
Wat het doet met een mensenkind en hoe het doorwerkt in het verdere leven.
Mijn bedoeling is om mensen ervan te doordringen hoe ingrijpend het kan zijn voor een betrokkene.
Deze pijn speelt zich af, achter vele voordeuren, waar niemand weet van heeft.
En ook niets durft te ondernemen als er wel een vermoeden is.
En dat het dus nodig is om deze mensen te helpen door er aandacht aan te besteden.

Deel 2: "Hoe een balletje rollen kan" laat zien hoe de hoofdpersoon Patricia
haar leven opnieuw oppakt en uitgroeit tot een mooie, gelukkige vrouw.
Die op haar beurt een steun voor anderen wordt.

Nu zijn dus de beide boeken, die één verhaal vormen te bestellen via de [Bestellen]knop op deze website
En dat is super spannend!
De omslag van de beide boeken zijn ook van mijn hand. Dus ze zijn echt helemaal een product van mezelf.
Ik ben helemaal niet zo van kijk mij eens, maar ik ben er stiekem toch wel trots op dat het gelukt is.

Ook heb ik 2 maal meegeschreven aan het doorgeefboek van Karin Bloemen
"Het lange wachten" op Radio Noord Holland bij June tot twaalf in de zomer van 2020.
De 1e keer had ik me voor de grap opgegeven nadat ik de uitnodiging hoorde voor dat boek.
De tweede keer belden zij mij, of ik nog eens mee wilde schrijven. Dat was spannend,
maar ook leuk en voelde als een stukje erkenning voor je kunnen.

Nu is dus het hele verhaal compleet.
De zon gaat onder, over dit verhaal. En geeft zijn gloed aan de omgeving af. Ook aan u, hoop ik.

Ondertussen heb ik niet stil gezeten en staan mijn boeken ook bij www.bol.com en www.hebban.nl te koop.
Daar ben ik heel erg blij mee. Zo worden de mogelijkheden meer vergroot.

Nu mag ik verder met boek 3; "De Hand die mij leidt", waarin ik een grapje uithaal met boek 3.
Ik heb er nu al lol om of u het straks zal ontdekken.

Auteursblog: heddalanooij.auteursblog.nl

En als je me wilt laten weten wat jij van de beide boeken vond.
Stuur dan een Mailtje

Liefs en groetjes, Hedda Lanooij

Terug

© Hedda Lanooij