In 2004 heb ik mezelf doormiddel van een Dummie-boek de website-taal ""HTML" geleerd, dat is de taal waarin website worden geschreven. Tegenwoordig zijn er heel veel website die met
Wordpress worden gemaakt. Maar ik houd niet zo van voorgedrukte website's, zoals ik dat noem.
Het ontneemt me een stuk vrijheid in wat ik erin wil leggen. Het zal wel de zelfde drijfveer zijn als mijn opa had. Alles zelf willen uitdokteren.
Met dat Dummie-boek ben ik toen een website begonnen als eerbetoon aan mijn grootvader, Pottenbakker Chris Lanooy. Nu is die site uitgegroeid tot het "3 Luik Lanooy", waarin mijn moeder en ikzelf ook een plaats hebben gekregen. Die is hier te bekijken?

Mijn tekeningen en schilderijen vind je achter het schilderij met de bloem. Ook de schilderijen van de drie boekenomslagen zijn daar te vinden.

In februari 2010 kwam ik op een rare manier ten val waardoor ik aardig in de kreukels zat en behoorlijk beperkt werd. Dat had me heel makkelijk depressief kunnen maken, maar ik ben de strijd aangegaan tegen stress, depressiviteit, verlies en verveling.
Door mezelf voor te houden, "dat die val mijn levenslust er niet onder zou krijgen en ik zou blijven lachen" en dat is nog steeds gelukt.
Ondanks de dingen die ik niet meer kan en de buitenlandse vrienden, waar ik nooit meer heen kan, ben ik toch een gelukkig mens. De mensen die mij nu kennen, zullen dat beamen.
Daarnaast ben ik altijd bezig met het ontwerpen van borduur- en quiltpatronen, tekenen of schilderen.
En nu kan ik sinds 2019 ook schrijven aan mijn lijstje van creatieve uitingen toevoegen. Nee, niet over mijn opa, Chris Lanooy. Dat heb ik in www.lanooij.com al gedaan. De teksten voor die website waren niet zo moeilijk. Dat waren allemaal dingen die ik al zo vaak had horen vertellen.
Maar een boek? Dat is heel iets nders. Iets wat zomaar uit je brein op komt borrelen en dan ook nog een samenhangend verhaal wordt met personen waar je van gaat houden of juist niet.

Hoe is dat zo gekomen?

Ik maakte deel uit van een schrijversgroepje.
In eerste instantie deed ik mee, omdat er toen nog niet zo'n grote animo voor was en ik het sneu vond voor degene die hiermee was begonnen.
Maar langzaamaan kwamen er meer bij. "Gezellig schrijven" heette het groepje.

De zomervakantie kwam eraan en degene die ons in het schrijven voorging, kwam met het idee om een estafette verhaal met ons te schrijven per e-mail. Er deden 6 personen mee.
Zij begon met een paar regels en de eerstvolgende haakte daarop in en zo verder. Ik was de derde op rij. Toen het bij mij binnenkwam keek ik ernaar en dacht: "Kan ik dat wel?"
Ja, als je het niet probeert, zul je het nooit weten! Dus ik begon en stuurde mijn vol geschreven pagina door naar de volgende op de lijst.
Ondertussen had ik wel begrepen dat ik dit wel heel leuk vond.
Toen ben ik ernaast voor mezelf een ander verhaal begonnen, omdat ik wilde weten hoever ik alleen zou komen. Het stopte niet meer. Het leek net of het verhaal in mijn hoofd al geschreven was
en alleen nog maar opgeschreven hoefde te worden. Het werd een verhaal van meer dan 300 blz. Zo, ik had aan mezelf bewezen dat ik het kon. Maar ja, om dit nou zo weer in de prullenbak te kieperen, dat ging me toch iets te ver.
Ik liet het aan mijn man lezen, en tot mijn stomme verbazing zegt hij: "Je zou het eens op moeten sturen naar een uitgever. Kijken wat zij ervan zeggen."
Op internet op zoek naar zoiets. Ik zag er verschillende, maar vertrouwde bij nader inzien niet iedereen. Als jij eerst jou verhaal moet opsturen, een contract tekenen en zij gaan het dan pas corrigeren en redigeren, dan is het niet meer jouw verhaal. Dus die werd het niet.
Toen stuitte ik op Boekscout. Ook in eigen beheer uit te geven. Ja allemaal leuk en aardig, maar ik wist niet eens hoe je een boek schrijft volgens de regels. Tenslotte had ik nog nooit zoiets gedaan.
Hoezo interpuncties, aanhalingstekens en nog meer van dat soort tekens? Eerst het script maar eens opsturen en kijken wat zij ervan zouden vinden. Ik kan het wel een leuk verhaal vinden, maar daarom hoeft een ander het nog niet te waarderen.

De beoordeling was boven verwachting. Maar… ze hadden er wel een probleem mee. Het was te lang… kon ik er niet twee boeken van maken? Zo dat waren verrassingen! Ik was er zelf niet zo zeker van geweest. Maar toen is wel het wiel gaan draaien.
Nu, zijn die 300 pagina's omgezet in 2 boeken, samen goed voor 262 en 323 pagina's.
Deel 1: "Onbaatzuchtige Liefde" kwam op 22 januari 2021 uit.
Deel 2: "Hoe een balletje rollen kan" kwam op 23 juni 2022 van de band gerold.
Over de titel van boek 1 waren ze niet zo te spreken. "Onbaatzuchtige Liefde" was te algemeen, niet sterk genoeg. Maar het is niet zomaar een liefdesroman, maar één met een hedendaags probleem. Waarin het nou juist gaat om die onbaatzuchtig liefde aan de hoofdpersoon gegeven, die als een gewonde vogel in hun midden is beland.
Onbaatzuchtige Liefde, is gegeven liefde zonder er ooit iets voor terug te verwachten!
Het boek handelt over moeilijke dingen in het leven zoals: mishandeling en huiselijk geweld, wat er is in vele verschillende vormen. Wat het doet met een mensenkind en hoe het doorwerkt in het verdere leven.
Mijn bedoeling is om mensen ervan te doordringen hoe ingrijpend het kan zijn voor een betrokkene. Deze pijn speelt zich af, achter vele voordeuren, waar niemand weet van heeft. En ook niets durft te ondernemen als er wel een vermoeden is.
En dat het dus nodig is om deze mensen te helpen door er aandacht aan te besteden.
Denk nu niet dat het sombere boeken zijn. Zeker niet...! Het is een liefdevol, opgewekt verhaal geworden, waar "onbaatzuchtige liefde" de boventoon voert.
Deel 2: "Hoe een balletje rollen kan" laat zien hoe de hoofdpersoon Patricia, haar leven opnieuw oppakt en uitgroeit tot een mooie, gelukkige vrouw. Die op haar beurt een steun voor anderen wordt.

De beide boeken, die één verhaal vormen, zijn te bestellen op de voorgaande pagina, via de [Bestellen] knop.
De omslag van de beide boeken zijn ook van mijn hand. Dus het is nu een mooi totaalplaatje geworden. Ik ben helemaal niet zo van kijk mij eens, maar ben toch stiekem wel een beetje trots op het eindresultaat.

Ik heb in de zomer van 2020, 2 maal meegeschreven aan het doorgeefboek van Karin Bloemen: "Het lange wachten", dat werd op Radio Noord Holland uitgezonden bij June tot twaalf. De eerste keer heb ik me voor de grap opgegeven toen ik de uitnodiging voor dat boek hoorde en de tweede keer belden zij mij, of ik nog eens mee wilde schrijven. Dat was spannend,
maar ook heel leuk. Vooral als je net je schrijverstalent hebt ontdekt. Het voelde als een stukje erkenning voor je kunnen.

En nu is boek 3: "De Hand die mij leidt" daaraan toegevoegd. Degene die de voorgaande boeken hebben gelezen, zullen ongetwijfelt opmerken wat ik met boek drie heb gedaan. Een verrassing. Degene die alleen het laatste boek lezen, weten niet waar het over gaat.
Degene die ze wel alle drie lezen, begrijpen precies wat ik bedoel. Ik heb er nu al plezier om, of u het zult ontdekken...
Ondertussen staat boek 3 ook op deze website in de voorverkoop.

     

      Na 1 december ook te koop bij:
      www.bol.com
      en
      www.hebban.nl